اخبار

[ادامه «جابجایی در ادینبورو» بماند برای بعد]
یک ـ غزه
امیدوارم با این تیتر بر من نشورید که باز هم غزه؟!
اما چاره چیست؟ می توان بر رنج انسان
لحظه ای چشم بست و سکوت اختیار کرد؟
زمانی که غوغاسالاران در هیاهو بودند،
شاید سکوت نیکوتر بود ولی اکنون که آنان در سکوتند،
قطعا سکوت شایسته نیست (در باب سکوت).
از آن همه شورش و بلوا، امروز خبری نیست.
دعوا نه بر سر نوع دوستی که
در حمایت از گروهی سیاسی بود و بس.
امری که احتمالا بر سیاستمداران حرجی نباشد (هر چند برای آنکه
سیاست عین دیانت است، حتما حرجی هست)،
اما برای کسی که به دور از بازی سیاست و سیاست بازی،
دل در گرو انسان و انسانیت دارد چه؟
غزه، امروز که اسرائیل یا اجازه رسیدن کمک های بشردوستانه را
به این مردم نمی دهد، یا در آن تا می تواند سختگیری و کارشکنی می کند،
بیش از همیشه نیازمند یاری است.
اگر به انسان می اندیشید، به پا خیزید (و یا
حال که به پا خاسته اید، از پا ننشینید).
...
و اما خبر: دانشجویان دانشگاه ادینبورو که
هم زمان با تهاجم اسرائیل به غزه از طریق جمع آوری کمک، و
راه اندازی چندین نمایشگاه، گردهمایی و تظاهرات به
ابراز تنفر از اسرائیل و هم دردی با مردم غزه پرداختند،
هنوز از پا ننشسته اند و
هفته گذشته دست به ابتکار تازه ای زدند:
اشغال تالار سخنرانی دانشگاه ادینبورو در جورج اسکوور!
جالب اینکه طی این پنج شش شبانه روز،
نه تنها سرو کله پلیس آن دور و بر پیدا نشد که
حراست دانشگاه هم ممانعتی از پیوستن به متحصنین نمی کرد و
تنها با کنترل کارت دانشجویی،
از ورود افراد غیردانشجو به محل تحصن جلوگیری می کرد، همین.
(سایت متحصنین).
...
و
با حسرت در ذهن مجسم می کنم که
در ایران با گردهمایی های قانونی ـ مطابق
نص صریح اصل 27 قانون اساسی ـ چگونه برخورد می شود.
و
به حسین درخشان فکر می کنم که
هنوز کسی خبری از او ندارد.
در حالی که طبق اصل 32 قانون اساسی
بازداشت (بلافاصله) بدون تفهیم اتهام و بیش از بیست و چهار ساعت
بدون تشکیل پرونده مقدماتی و ارسال آن به مراجع قضایی
تخلف از قانون و مستوجب مجازات است.
و
در همین حیص و بیص در خبرها می خوانم که
مردی در مقابل مجلس ـ خانه ملت ـ خودسوزی می کند و
در عجبم که چرا کسی دم بر نمی آورد و
عجیب تر اظهارات سیاسی دو نماینده سرشناس مجلس است که
معلوم نیست حسب چه مصلحتی فرموده اند:
فرد خودسوخته و جان باخته
معتاد و دارای سابقه مجرمیت بوده است و حال آنکه
بنابر نص صریح اصل 84 قانون اساسی «هر نماینده
در برابر تمام ملت مسئول است». استثنا هم ندارد.
[از قرار اطلاع یک انسان در مجلس پیدا شده که
با شجاعت به این اظهارات موهن اعتراض کند و
این واقعیت ساده و در عین حال هولناک را تذکر دهد که
«او یکی از اجزای ملت» و از آن مهمتر «انسان بوده است»].
...
دو ـ فستیوال ایرانی ادینبورو
سی ژانویه تا هشت فوریه
فستیوال ایرانی ادینبورو برقرار بود؛ مشتمل بر
دوازده سیزده تا فیلم ایرانی با حضور رضا میرکریمی،
سه چهار فقره سخنرانی،
دو نشست با شهرنوش پارسی پور،
یک نمایشگاه از عکس های تهران قدیم و
یک نمایشگاه نقاشی از آثار مریم هاشمی،
اجرای موسیقی،
استندآپ کمدی، و
لذت از غذای ایرانی. که
اخبار تفصیلی و تحلیلی آن بماند برای بعد.
...
سه ـ نوازنده ساکسیفون
همین الان که این مطلب را می نویسم،
یعنی ساعت هفت و نیم شب چهارشنبه،
پشت یکی از این میزهای داغ (hot desk) نشسته ام و
مثل دو سه شب اخیر،
از نوای پراحساس و غمگین ساکسیفونی که
بیرون نواخته می شود، لذت می برم.
نوازنده، جوان افلیج حدودا بیست و پنج شش ساله سیاه پوستی است که
عصاهایش را کنار جعبه ساز می گذارد و
در حالی که انگار با ساز یکی شده، پرسوز می نوازد و
رهگذران این باریکه سنگفرش تا میدو (Meadow)
بی اعتنا می گذرند.
...
چهار ـ انتخابات ریاست جمهوری
حکایت آن کفن دزد است که
به پسرش وصیت کرده بود کاری کند که
مردم برایش طلب آمرزش کنند، و می دانیم که
او چگونه با تدبیر(؟) به نیکویی وصیت پدر را برآورده ساخت!
شرح و تفصیل هم ندارد.
والسلام.
...